اشعاری از عطار نیشابوری...
در عشق تو نيم ذره حسرت *** خوشتر ز وصال جاوداني
بي ياد حضور تو زماني *** كفرست حديث زندگاني
صد جان و هزار دل نثارت *** آن لحظه كه از درم براني
كار دو جهان من برآيد *** گر يك نفسم به خويش خواني
با خواندن و راندم چه كار است؟ *** خواه اين كن خواه آن، تو داني
گر قهر كني سزاي آنم *** ور لطف كني سزاي آني
صد دل بايد به هر زمانم *** تا تو ببري به دلستان
گر بر فكني نقاب از روي *** جبريل شود به جان فشاني
كس نتواند جمال تو ديد *** زيرا كه ز ديده بس نهاني
نه نه، كه به جز تو كس نبيند *** چون جمله تويي بدين عياني
در عشق تو گر بمرد عطار *** شد زنده دايم از معاني
حرفهایی هست برای نگفتن