پیشینه تاریخی ولنتاین، تنها به حدود 1700سال پیش بازمی‌گردد،حال آن که آیینی

بسیار قدیم‌تر و با شکوه‌تر با نام»سپندارمذگان» یا «سپندارمذ» از بیش از پنج

هزار سال پیشینه در ایران برخوردار بوده و می‌توان گفت، ولنتاین کپی‌‌برداری شده

این جشن باستانی ایرانی است.

سپندارمذگان جشن زمين و گراميداشت عشق است كه هر دو دركنار هم معنا پيدا

مي‌كردند. در اين روز، زنان به شوهران خود با محبت هديه مي‌دادند و مردان نيز

زنان و دختران را بر تخت شاهي نشانده،به آنها هديه داده و از آنها اطاعت مي‌كردند.

روز والنتین یا به قول امروزیها ولنتاین، (روز عشاق و یا روز عشق‌ورزی)

عیدی در روز چهاردهم فوریه (۲۵ بهمن‌ ماه) در برخی فرهنگ‌ها روزابراز عشق

است. تاریخچه کامل و دقیق ولنتاین در دست نیست؛اما آنچه از پیشینه این روز

می‌دانیم با افسانه درآمیخته ‌است.

در سده سوم میلادی که مطابق می‌شود با اوایل شاهنشاهی ساسانی در ایران، در

روم باستان فرمانروایی بوده‌ به نام کلاودیوس دوم که بر این باور بود، مردان

مجرد نسبت به آنانی که همسر و فرزند دارند، سربازان جنگجوتر و بهتری هستند.

از این روی، ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم قدغن می‌کند.

کلاودیوس به قدری بی‌رحم و فرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچکس جرأت

کمک به ازدواج سربازان را نداشت. (شایان ذکر است که در آن هنگام، هنوز

امپراتوری روم، به آیین مسیحیت نگرویده بود و این امر تقریباً چهل سال پس از

دوران کلاودیوس دوم، یعنی در دوران کنستانتین اول، موسوم به کنستانتین کبیر

صورت گرفت).

اما کشیشی به نام والنتین (والنتیوس)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران

محبوبشان جاری می‌کرد...

هنگامی که والنتین در زندان بود، یکی از زندانبانان، دختری نابینا داشت که به

زندان می‌آمد و به تفصیل با وَلِنتَین سخن می‌گفت ودرست پیش از آن که والنتین

به اعدام محکوم شود، برای آن دخترنابینا کارتی فرستاد که بر روی آن نگاشته بود:

«از طرف والنتین تو« (From Your Valentine) ؛

اصطلاحی که تا به امروز مورد استفاده قرار میگیرد...